Zomergasten 2 - Joep van Lieshout

Vanavond de tweede aflevering van Zomergasten. Joris Luyendijk meets Joep van Lieshout. Van Lieshout is momenteel, internationaal de meest geëxposeerde, Nederlandse kunstenaar, maar voor velen zal het een eerste kennismaking zijn geweest. Ik kende wel wat van zijn werk, maar ook ik ben de laatste jaren aangetast door een tanende belangstelling voor beeldende kunst. Terwijl het heel lang mijn actieve interesse had. Ook -juist- voor conceptuele kunst, zoals installaties, performances en video's. En ik ben een generatiegenoot van Joep.

Joep van Lieshout zijn werk beweegt zich op het snijvlak van design, architectuur en conceptuele kunst. Veel grote gebruiksinstallatie's of modellen zijn gemaakt van natuurlijke materialen of kunststof. Aan het begin van het programma werd aan de hand van dia's -in korte tijd- zijn werk belicht. Er is kennelijk nog geen documentaire over zijn werk gemaakt, of over zijn grote werkplaats in de haven van Rotterdam.

Ik vond het een aangename avond over beeldende kunst, kunst van nu. En nu -achteraf- heb ik er zelf wel naar gesnakt. Eindelijk weer eens verder kijken dan de geëikte pulpiconen die de huidige media (re)produceren.

Van Lieshout werkt vanuit zijn instinct en gevoel en lijkt engiszins wars van intelectualisme. Hij vindt kunst die hij niet begrijpt het meest interessant. Zijn eigen werk wordt gekenmerkt door onder meer vrijheid, het menselijk lichaam, geweld, voedsel, sex, macht en propaganda.

Joris was goed op dreef en goed op zijn plaats. En hij heeft weer veel gelachen. Ook als er nix te lachen viel, maar dan probeerde hij te relativeren. Luyendijk is van een jongere generatie die niet veel van kunst afweet, maar hij was geïnteresseerd en op de hoogte. Ook Joep houdt wel van een gulle lach om al die onbegrepen kunstuitingen.

Er waren veel verschillende fragmenten, veel film en weinig tv. Want televisie kijkt van Lieshout al 25 jaar niet meer. Groot gelijk. Tussen 1985 en 2000 heb ik er ook nooit naar gekeken. Televisie is voor tieners en oude mensen.

De twee meest verontrustende fragmenten vond ik de food-performance van de Amerikaanse kunstenaar Paul McCartney en de bijna verdrinkingsscene van twee anorexiete zussen, annex kunstenaars. Van Lieshout zoekt die verontrusting, hoewel ik vind dat dat minder in zijn eigen werk tot uitdrukking komt.

Detail: De VPRO heeft 2.000 euro betaald voor vier minuten beeld van bouncende teelballen van Bruce Nauman.

Kennelijk heeft Van Lieshout zelf geen kinderen. Toch is hij gefascineerd door het menselijk leven. Hij gelooft niet echt in een god, maar wel in intelligent design. De complexiteit kan niet vanzelf zijn ontstaan. Hier ging Joris snel aan voorbij. Joep is geen wetenschappelijke intellectueel, hij is een beeldenmaker.

Het moet anders, het moet vernieuwend zijn.

Wat vonden jullie ervan?

DJ

Van Lieshout signaleerde een algehele onverschilligheid en het verval van lokale culturen door de globalisering. Maar tegelijk profiteert Joep hier juist van door zijn internationale status.

En op wie leek zijn stem nou? Ik kwam er snel achter: Geert Wilders. ;-)

"Het mensenvrouwtje is het meest begerige dier."
Otto Mühl

--

De documentaire Land des Schweigens und der Dunkelheit van Werner Herzog ken ik niet. Toch ben ik een groot bewonderaar van deze merkwaardige filmer. Ik ken zijn oeuvre uit zijn vroege jaren, maar ik heb dit jaar ook Grizzly Man nog gezien. Ik ga niet naar de nachtfilm kijken. Te laat en te veel voor een avond.